Rahmetlik Mehmet Seyhan askerliğini Ermenek’te jandarma olarak yaptı. 1974’te teskere aldı herhalde. Eskiden kartpostallar vardı. Bir kartpostal durup duruyordu köyde, evde bir yerde. Hatta o yıllarda diğer odanın baca başını mekan eylemişti. Bir de fotoğrafı vardı gibime geliyor.
Zaman nelere kadir değil! Ben de büyüdüm. Onunla devamlı olarak temas kurardım köyde isem o da köyde ise. Kamyon sürerdi. İran’a gider gelirdi. Anamın deyimiyle “aleşmen” gözleri vardı. Bu göz rengi karışık rengarenk demek galiba. Onda da öyleydi.
Derken…
Kamyondan kasetlerini çalardım. Bakardım, isteyince vermiyor; çalardım.
Lafı uzattım. Askerden gelirken bir kaset getirmiş. Bunu da ileriki yıllarda babama vermiş rahmetliye. Teskereye gelecekleri zaman birbirlerine hediye olsun diye kaset doldurmuşlar. Bir ozan vardı diyordu karakolda, o da Sivaslı bir asker. O asker türküler çalmış söylemiş.
Gece karanlığında Yığmalık yolunda yürürdük ta Çakmak deresine kadar bazan. Bazan da bir ara taksi almıştı arabayla giderdik. Şimdi taksinin adı Otomobil oldu. Asrileşti.
Bu anlattıklarım 1987 yılı öncesinde kaldı. Belki 1980 belki 1983 belki 1985. Yani o yıllarda çıkardık Yığmalık yoluna yürüyüşe özellikle gece. Bütün ömrünü anlatırdı bana. Bazan çok neşeli olurdu. Arabadayken bir gece kaseti açınca bir şarkı çıktı. Sıradaki şarkı. Benim adını bilmediğim şarkıcıların kasetleri olurdu arabasında. Bu kadının adı Şenay idi de soyadını unuttum. Belki kaset hâlâ köyde saklıdır bir yerde, dolapta, sandıkta.
Şarkı şöyle başlıyor:
“Pişman olur da bir gün dönersen bana geri”
Bestekarı Amasya’nın bir değeri: İrfan Özbakır.
Özbakır sülalesinden biri de Beyazıt camisinde müezzindi sanıyorum veya kardeşi. Yıllar oldu. Karışmasın araya yanlış yalan girmesin!
O asker ocağında doldurdukları kasette bir türkü vardı. Halk ozanı olan askerin kendi deyişi: “Sevme beni bundan sonra”
Bazan bu iki eser uyurken bile gelirler; bu iki mısra ile dilime dolanırlar.
Şarkının sözlerini biliyorum da bu ozanın türküsünden bir bu mısra kaldı. “Sevme beni bundan sonra” Hikayesi de var, hayatından hatıralar da var. Bende saklı. Bende kaldı.
Rahmetlik babam kasete başka bir şey çekmişti. Galiba vaazdı. Bir hoca konuşup duruyordu. Dinlerdi ara sıra.
İkisi de erken gittiler…
Dünya misafirhanesinden erken ayrıldılar…
Babamı çok severdi. Ayrılmazdı. İran’dan gelince babama uğramadan duramazdı.
Babam 1981 yılında ayrıldı bu dünyadan…
Sevgili Mehmet ağabeyim de 1990’da.
Dua ediyorum.
Böyle dilime dolanan hatıralarla bazan gece yarıları hasbihal ediyorum.
Yaşım altmış! Bugün bir video gönderdi sevgili dostum Sadık bana. Yaş altmışdan sonra beyin her sene yüzde dört küçülür diyor doktor. Ben de o yola girdim…
Yıllar ve yollar…
İnsana kala kala bu ikisi kalır son durağa gelmeden; şartlar müsavi ise…
Enver Seyhan
2021
2024
Yorum Ekle
