Kim kurdu bu denli çarpık düzeni,
Günbegün içimde nefret birikir.
Bir pislik sarmış ki şu gezegeni,
Uzanan üç elden eyvah! Biri kir.
Bir habis ur gibi saldı necaset,
Şu çöpü nereye gömsün bu fakir.
Nüvemle didişen kuşağa bahset,
Talimat aldığı her bir kafa kir
Sökülmüş kökünden seciyem lif lif,
Kavliyle kavmini görüyor hakir.
Sofrasında memnu, mübah muhtelif,
Geçiyor kursaktan; ha temiz, ha kir.
Bir dünya ar verdik dünya malına,
Çiplendi beynimiz çürüdü fikir.
Kim çaldı karayı o pâk alına,
Dün ufak lekeydi bugün safi kir.
Buğulu konakta süs; “körpe beden”,
Akbaba dizinde kalacak bakir!
Bedene yapışmış binlerce neden,
Dudakta mey izi âciz urba kir
Nice entrikalar yuttu bu sütun,
Ruhumun özünde depreşti zikir.
Nefiste demlenen şevki uyutun,
Ekranda serüven, sevda, dizi kir
Fesih Aktaş
(Taşova- 28.12.2007
Yorum Ekle
