Her ülkenin kendi çıkarlarını gözetmek için benimsediği politikalar vardır.
Bunlar iç politika,dış politika, ekonomi politikası, eğitim politikası tarım politikası ve başkalarıdır.
İç politika, dış politika, ekonomi politikası,eğitim politikası üzerinde durmayacağım.
Tarım politikası üzerinde durduğumuz zaman Türkiye de ana besin maddesi ekmek ile tatlandırıcı olarak şeker üzerinde duracağız.
Ekmeğin ham maddesi buğday ı ele aldığımız zaman Türkiye de kullnılabilen arazinin büyük bir kısmına buğday ekildiğini görürüz.Öyle ise buğdayın ekimi ve politikası üzerinde durmamızda büyük faydalar var. Şöyle ki;
Buğday ekim alanları genel olarak köylerdir. İncelediğimiz takdirde buğday mahsulünün girdileri fazla buna mukabil buğday ucuz dur.Bu sebeple köylerde üretici genç nüfusa bir göz attığımız takdirde üretici nüfusun köyleri terk etmekte olduğunu görmekteyiz.Çünkü genç nüfus aile fertlerini geçindirmek zorundadır. Halen köylerde kalanlar genel olarak yaşlılardır.
Buğday için yapmak zorunda kaldığımız sübvansiyonun bir kısmını ihracat yolu ile karşılamamız mümkündür. Üstelik sübvansiyonda yapsak para ülkemizde kalmaktadır.
Şehirleşme iyidir. Ancak bu iyileşme köylerde canından bezenlerin kendilerini her ne olursa olsun şehirlere atmaları suretiyle olmamalıdır.Gördüğümüz kadarı ile köylerimizde iki yüz dönüm arazisi olanlar dahi şehirlere kapıcı olabilmek için gitmektedir.Hal bu ki temel besin maddesi buğday ı ithal etmek zorunda kalırsak bu takdirde döviz sıkıntısı çekeceğimiz tabiidir.
Öyle ise ne yapmalı;
Öncelikle buğday ekimini teşvik etmeliyiz.Teşvik için gerekli olan ne ise Devletin onu yapması gerekir.
Merhum Süleyman Demirel in Başbakanlığı esnasında merhum Turgut Özal Başbakanlık müsteşarı idi. 24 Ocak kararları alınırken Süleyman Demirel Turgut Özal a “ Dünya buğday fiyatları ortalamasını getir “ demişti. Turgut Özal dünya buğday fiyat ortalamasını getirmiş ve Demirel Türkiye deki buğday fiyatlarını dünya ortalamasının oldukça üzerinde belirlemişti. Turgut Özal dünya buğday fiyat ortalamasını yeniden hatırlatınca “ Buğday temel gıdadır. Halkın buğday ekimini teşvik etmeliyiz “ demişti.
Bir diğer konu şeker üretimi dir. Türkiye de şekerin ham maddesi şeker pancarıdır. Pancarın çok ucuz olması ve üretim masraflarını dahi karşılamaması sebebiyle pancar ekimi giderek azalmakta ve hatta birçok köyde şeker pancarı ekiminden vaz geçilmektedir.
Denilmektedir ki dışarıdan yapılan şeker ithali Türkiye deki maliyetin yarısıdır. Şeker fazla üretildiği takdirde ihraç imkanımız doğmaktadır. Bu takdirde yaptığımız sübvansiyonun önemli bir bölümü karşılanmış olacaktır.
Devletin ana görevi tüccarlık değil, vatandaşını korumaktır. O halde gerek şeker pancarı ekimini teşvik etmek gerekse buğday ekimini teşvik etmek için gerekli sübvansiyonları yapmak Devletin görevidir.
Milletler arası ihtilafların boy göstermesi veya milletler arası sıkıntı sebebiyle dışarıdan şeker ve buğday ithal edemediğimiz takdirde halkımız şekersiz ve ekmeksiz kalacaktır.
Türkiye de şeker fabrikaları Cumhuriyetin ilk fabrikalarıdır. O zamanki devlet politikası çiftçiyi kalkındırmak, dışarıdan şeker ithalini önlemekti. Uşak Şeker fabrikasının ilk müteşebbisi Atatürk e düşüncesini anlattığında Atatürk çok sevinmiş ve müteşebbisi baş vekil İsmet paşaya göndermiş ve her hangi bir şekilde problem olduğunda kendisine gelmesini tenbihlemiştir.Buj kişinin soy adı da ŞEKER olmuştur. O sebeple şeker fabrikaları önemli ölçüde teşvik edilmiştir.
Şimdi ise bin bir hevesle yapılan şeker fabrikaları şeker pancarının yokluğu sebebiyle atıl vaziyettedir.
Buğday a gelince devlet daima buğday fiyatlarını ayarlayıcı olmuştur.
Kısaca dışarıya vereceğimiz paralarla çiftçimizi kalkındırmak Ülke menfaatları bakımından elzemdir.
Şayet bu gereği yerine getirmez isek köylerdeki üretici nüfus tamamen kaybolacak ve buğdayı da şekeri de ithal etmek zorunda kalacağız .
Bu bakımdan Ülkemizde tarım politikasının yukarda açıklanan hususlar göz önünde bulundurularak yeniden gözden geçirilmesi gerekmektedir.
Saygılarımla:
Avukat Nail EREN
