Amanım vayyy diye başlayan manilerimiz, yöresel türkülerimiz vardı bizim.
Malúm Tokat kültürünün egemen olduğu bir yörede yaşamış bizden öncekiler ve bizde halen hissediyoruz bu kültürü gerek yemeğinde aşında, gerekse türküsünde, manisinde.
Belki anonim bir türkü veya mani olabilir ama ben bunu rahmetli Kerim dedemden işittim ve söylediğine defalarca şahit oldum.
Rahmetli Mizam dayı söylermiş oda ondan işittim derdi ve herkesin en dalgın olduğu bir esnada yüksek sesle “amanım vayyy” diye bağırıp türküyü çığırırdı.
Babam rahmetli bu duruma çok kızardı ama dedem sen ne anlarsın der ve maniyi okumaya devam ederdi.
Dikkat ederseniz bazen türkü, bazende mani demek ihtiyacı hissettim çünkü her ikisinede benziyordu okunan dörtlükler.
Bir dönemin tanıklarının yaşanmışlıklarıydı belkide kim bilir bu dörtlükler.
Bir döneme tanıklık edenlerin dillerinden dökülen maniler, türküler.
Ve bir dönemin ihtişamıyla, zorluklarıyla, acısıyla, kederiyle, sevinci coşkusuyla bütünleşmiş insanların öyküleri bu ezgiler.
Çok şükür tanıklık etmek nasip oldu hasbelkader.
Elimizden geldiğince çalmaya ve söylemeye gayret ediyoruz abilerimizle beraber.
Bakalım ne söylemiş eskiler, ne işitmiş kulaklar ve ne görmüş gözler.
Yaşayanlara rahmet diliyorum. Mekanları Cennet Olsun.
Yaşatanlarada sağlık afiyet diliyorum.
Sürçi lisan ettimse affola.
Amanım Vayyy
Öte geçe bükleride
Er öter gügükleri.
Heç aklımdan çıkmıyoda
Salicin dedükleri.
Amanım vayyy
Harkın üstünde ağılda
Bağır Salicim bağır.
Ak it seni ısırmazda
Gelde boynuma sarıl.
Amanım vayyy
Harmana kuyu kazdımda
Hem okudum, hem yazdım.
Fındıcak dağlarında da
Düştümde öle yazdım.
Amanım vayyy
Pencereden bakıyomda
Musaf aldım okuyom.
Allah sen beni koruda
Ben Fostilden korkuyom…
Hakkı BİÇER
İstanbul Bahçeşehir
08/01/2023
