Naci Konyar
Şairin mazi ve hatıra tahassürünü kelimelere döktüğü;
Bilmem ki hatıralar
Ne istersiniz benden
Gelir gelmez son bahar
Dizelerinde belirttiği gibi eylül ayı geldiğinde bizim de aklımıza okulların açılışı ile ilgili anılar gelir.
Bizler ulaşımın,iletişimin fakiri olan o yıllarda öğrencilik hayatını yaşamış bir nesiliz. Çocukluğunu altmışlı yıllarda yaşayan bizim nesil için tatilin sona erip okulların açılması,köylerinden dönen sınıf arkadaşlarımıza,memleketlerinden dönen öğretmenlerimize,kavuşma günüydü.
Bugünün çocukları bilgisayar ve televizyon sayesinde bizlere nispetle daha iyi donanımlı görünseler de,bizler o yıllarda adlarını her daim saygı ve sevgiyle andığımız o eli öpülesi öğretmenlerimizden iyi bir eğitim aldığımızı düşünüyoruz.
Bizim öğretmenlerimiz eski bir milli eğitim müdürünün anlattığı anılardaki öğretmenlerdendi…
İstanbul da yetmişli yıllarda milli eğitim müdürlüğü yapmış Ruhi Kanak eğitim,öğretim,öğretmenlik için en önde gelen şeyin sevgi olduğunu söylüyor,öğretmen okulunu bitirirken bir öğretmeninin öğüdünü hiç aklından çıkarmamış:
‘ Hepiniz öğretmen olacaksınız,sınıflara gireceksiniz.ilk derste uslu çocuklar göreceksiniz,yaramaz çocuklar göreceksiniz,güzel çocuklar göreceksiniz,çirkin çocuklar göreceksiniz,sarışın çocuklar göreceksiniz,esmer çocuklar göreceksiniz,hırçın çocuklar göreceksiniz,yumuşak başlı çocuklar göreceksiniz,uyumlu çocuklar göreceksiniz,uyumsuz çocuklar göreceksiniz,hırslı çocuklar göreceksiniz, rahat çocuklar göreceksiniz.Ama bir de burnundan sümükleri çıkan çocuklar göreceksiniz.İşte,bu burnundan sümük akan çocukları görünce,içinizden hemen mendili çıkarıp o çocuğun burnunu silmek geçmezse,çocuğun o sümüğünden iğrenirseniz,bu mesleği bırakın. Siz o zaman öğretmen olamazsınız.Öğretmen olabilmek için,o sümüklü çocuğu sevmek,onun sümüğünü silmek gerek’
İstanbul milli eğitim müdürünün göreve başlamasından birkaç gün sonrasına ait bir anısı da şöyle:
‘Göreve başladıktan sonra,bana kentin yoksul semtlerindeki bir lisenin müdürü geldi.Okulun ihtiyaçlarını bildirdi.Orta yaşlarda bir öğretmendi.Kendisine bu okulda kaç yıldır müdürlük yapıyorsun diye sordum:
On bir yıldır aynı okuldayım
Yorulmuş olacaksınız. Başka bir okulda daha iyi imkanlarla görev yapmak istemez misiniz?Diye sordum.
Müdür bana ne dedi bilir misiniz?
Benim bu okuldaki görevim daha bitmedi.Bir kaç yılda daha bu okulda kalmak istiyorum.Şaşırdım:
Nedir sizin bu bitmeyen görevleriniz?
Pek söylemek istemedi,üstüne gittim,anlattı:
‘Ben sabahları okula geldiğimde hangi öğrencinin kahvaltı yapıp karnını doyurduğunu,hangilerinin imkansızlıklar nedeniyle okula aç geldiklerini yüzlerinden okurum.Bu öğrenciler için,anlaştığım bir fırından simitleri,bir bakkaldan da peyniri parasız alarak sağlayıp,onların gurunu incitmeden doyurduktan sonra derse öyle sokarım.Bunun yanında daha pek çok sorunu vardır bizim yörenin.Bu sorunların çoğunu gidermeden bu okuldaki görevimden ayrılmayı düşünmüyorum.
İşleri güçleri okul olan,varsa da öğrencileri,yoksa da öğrencileri,geceleri de öğrencilerini kollayan o eski öğretmenlerimizi hürmetle ve minnetle anıyoruz.
Değerli hemşerimiz Prof.M.Mehdi Ergüzel’in eğitimimizdeki manzarayı resmettiği 1995 de kaleme aldığı yazısındaki tespit ve dileklerine katılıyoruz.
‘Ortalama her 1-2 yılda değişen bakanlarla birlikte kadrolar anlayışlar ve programlar da değişiyor. Adeta istikrarsızlık planlı bir tarzda teşvik ediliyor.
Neden çocuklar,gençler,veliler okullara ve öğretmenlere 20 yıl önceki kadar sevgi ve güvenle yaklaşmıyor?.Öğretmenler itibar kaybına ve mesleki seviye zaafına düşe düşe dert küpü olmuşlardır.Hele büyük şehirlerde idealist öğretmen adeta kaybolmuş,mumla aranır hale gelmiştir.
Memleketin fikirde,sanatta,ilimde ve aksiyonda zinde kuvvetleri eğitim davamızda iş başı yapmalıdır.
Yarınımızı omuzlayacak çocuklarımızın yetişmesi donuk zihinlere,çilesiz çehrelere,ateşsiz ve aşksız gönüllere teslim edilemez’
800 bin öğretmenimizin ders başı yapacağı,17 milyon çocuğumuzun yeni öğretim yılına başladığı 2013-2014 eğitim ve öğretim yılının ülkemize hayırlı olmasını diliyoruz.
