HASAN APAYDIN-İLAHİYATÇI
Şöyle düşünün; adam hasta ve uzman bir doktora gidiyor ve doktor ona gereken ilaçları veriyor. Eve gelen adam bu ilaçları içmek yerine salondaki rafa diziyor ve onları seyrediyor. Sonra da bu ilaçlardan şifa bulacağını umuyor ama olmuyor. Şifa olması için onları içmesi gerektiğini bir türlü akıl edemiyor ve ya ilaçlar acı diyerek kendince bahaneler uyduruyor.
Aynen bizim durumumuz da böyle. Kur’an şifadır ama onun reçetelerini uygularsan şifa olur. Genelde bizim insanımızın Kur’an’la ilişkisi onu evinde bulundurur ama rafta aksesuar süsü olarak durur. Açıp okuma zahmetine katlanmaz. Bir kısmı her gün okur ama onlarda anlama zahmetine katlanmaz. Başka bir kısmı da anlar ama yaşama zahmetine katlanmaz. Çünkü Kur’an-ı anlama ve yaşama zahmetlidir ve bir bedeli vardır. Kur’an’da yazılanların bir kısmı nefsin hoşuna gitmez.
Genelde bizim Kur’an’la ilişkimiz duygusaldır. Onu severiz, sayarız hatta öperiz ama o kadar. İsra suresinin 82.ayetinde Kur’an’ın müminler için şifa olduğu yazmaktadır. Kur’an’ın şifa olması için önce iyi bir mümin olmak gereklidir. Yine genelde memleketimizde Kur’an ölüler kitabı muamelesi görmektedir. Bazı insanların hayatının hiçbir yerinde bir anlam ifade etmeyen Kur’an, sadece bir yakını ölünce cenaze töreninde ve mezarlıkta okunulacak bir ölüler kitabı muamelesi görmektedir. Bu durumu milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy bir şiirinde şöyle eleştirir:
İnmemiştir hele Kur’an şunu hakkıyla bilin
Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için.
Yine mezarlıkta en çok okunan Yasin suresinin 70. Ayetinde Kur’an ‘’diri olanları uyarmak içindir’’ yazdığı halde biz ısrarla dirilere değil ölülere okunmaktadır. Cenazede bulunanlar bundan kendi üzerlerine bir şey alınmazlar. Cenaze biter ve her şey kaldığı yerden devam eder. Kur’an hayatın her alanında insana yol gösteren bir hayat kitabıdır. Ama siz onunla ilgilenirseniz oda size şifa olur. Siz Kur’an yanınızda olduğu halde seni seviyorum ama sen rahatça rafta dur der ve hayatınıza karıştırmazsanız size şifa olmaz. Furkan suresinin 30. Ayetinde belirtildiği gibi onu mehcur bırakırsanız bin kere okusanız bile sizin dertlerinize hiçbir zaman şifa olmaz. Peygamberimiz mahşer günü sadece bir konuda bizden şikâyetçi olacak. ‘’ rabbim! Şüphesiz benim kavmim bu Kur’an-ı ihmal edip terk ettiler’’ diyecek. Burada anlatılmak istenen şudur. Bizler fiziki olarak Kur’an-ı terk etmedik. Hemen yanı başımızda, hatta evlerimizin en güzel yerlerinde ama o kadar. İçeriğiyle ve bize verdiği mesajlarla ilgilenmedik ve hayatımıza aktarmadık. İşte o sebeple oda bize şifa olmadı.
Ne dersiniz haksız mıyım?
