Ahmet Şimşek
Köyde yemek artmaz.
Artarsa köpeğindir.
Meyve sebze kabuklarını küçük ve büyükbaş hayvanlarla tavuklar yer.
Kıyafetler aileden aileye dolaşır. Büyüklerin kıyafeti küçükler için bedava kıyafet mağazasıdır.
İyice kötü durumdaki tekstil ürünleri bir araya getirilip minder, örtü yapılır.
Teneke salça kutuları, içinde paslı demir vitamini olan şahane saksılara dönüşür.
Sert kabuklar, kâğıt ve mukavva ambalajlar ocakta yakılır.
Gazete ve dergiler bir süre dolap ve raf altına serilir, sonra ocakta odunu tutuşturmak için çıra yerine gider.
Parlak ve eğlenceli olanlarıyla defter kaplanır, oyun oynanır.
Plastik ambalajların geniş olanları saksı olur. Dar olanları çeşitli sıvılar için taşıma ve saklama kabına dönüşür.
Metal ambalaj ve kutular kesilip plakalar halinde çatılara kaplama, bağlara oluk yapılır. Bu sınıfların hiçbirine uymayan tuhaf biçimsiz atıklardan bağda şahane korkuluk olur.
Evet, köyde yemek artmaz.
Köyde hiç bir şey artmaz, artırılmaz.
Artık sebzeler bile ineklere yal olur, sütlere bereket olur.
İneklerin kemreleri ya yakacak kömür olur, yada tarlalara gübre olur.
Köyde çöp olmaz.
