İlyas Özdemir – Emekli Öğretmen
Ehli sünnet yolunun yazarlarından Said Havva’nın “İslamda Nefis Tezkiyesi” kitabında nefsi küfür, cehalet, kötü huy ve fena ahlâklardan temizlemeyi anlatır.
İlim ve fennin nefisle örtbas edilmesi cehaletin ta kendisidir. Yaşadığımız acı dolu deprem öyküleri hepimizi yaralamıştır. Değermiydi bunca acılara… Mal ile böbürlenmek, “Hele bi çatı katı daha atayım”, “işi ucuza kapatayım derken.” Sonuç gözümüzü de gönlümüzü de yaralamıştır..
Acaba diyorum Orta Asya’dan beri göçebe bir toplum. Yerleşik hayat düzeni ve kurallarına uymayı beceremiyormuyuz.? 17 Ağustos 1999 depreminde kaybettiğimiz çantası sınıfta kalan öğrencilerimizin hatırası içimizde dururken, son depremler bize bilgi toplumu olmak, zorunluluğunu anlatıyor. Soran, araştıran, beton c değeri, oturduğumuz binaların sismik dalga testlerini yaptırmalıyız..
Deprem bölgesine acil yardım ulaştıran Taşova Kaymakamı, Belediye Başkanı, diğer özel gayret gösteren şahıs ve kuruluşlara uzaktaki Taşovalılar adına teşekkür ederim…
Allah ülkemize böyle acılar bir daha yaşatmasın…
Ladik Akpınar Öğretmen Okulundan arkadaşım Ahmet Çukur’un şiirini buraya yazmadan geçemedim:
ZELZELE
Yaza yaza bitti yürek kalemi,
Güzel dünyamızı bozdun zelzele.
Tarifsiz acılar sardı âlemi,
Bir ilden bir ile gezdin zelzele.
————————————-
Her ne yana dönsem dertlerim azar,
Küçük sabilere kazdırdın mezar,
Analar oturur ağıtlar düzer,
Bilmedim kimlere kızdın zelzele.
————————————
Gece saat dördü geçerken geldin,
O tatlı canları uykuda buldun,
İçimize bitmez acılar saldın…
Dereden, tepeden sızdın zelzele.
————————————
Birbirine kattın yaylayı, köyü,
Yardırdın dağları, çektirdin suyu,
Haram edip gittin tatlı uykuyu…
Bitmez acılarla üzdün zelzele.
———————————–
İçimize verdin tozu, dumanı.
Şimdi arar olduk dizde dermanı,
Desem dinlemezsin gönül fermanı,
Tuttun garipleri ezdin zelzele.
———————————
Bu devranı böyle, sürer sandık biz…
Tutuştu içimiz, şimdi yandık biz.
Gidenleri dua ile andık biz,
Her cana bir mezar kazdın zelzele
————————————-
Koca şehirleri önüne kattın!
Tutup her birini bir yardan attın.
Elbet bize Hak’tan gelen afattın…
Kum edip eledin, süzdün zelzele.
————————————
Kul Ahmed’im kaldı, yarım aşımız…
Başlamadan bitti hayat düşümüz.
Dağlandı içimiz, aktı yaşımız!
Hasret mektubunu yazdın zelzele.
Ahmet Çukur
Atakum / 22.02.2023
Yorum Ekle
