1970-1972 yılları arası ilçemizde kaymakam olarak görev yapan Osman Turan Erçin‘in o dönemde 12 yaşında olan kızı eğitimci Asuman Erçin’in 45 yıl önceki ilçemizle ile ilgili hatıratını ve üç yıl önce ilçemiz ziyaretindeki izlenimlerini sizlerle paylaşıyoruz.
1970/1972 TAŞOVA’DAN İZLER…
Yaşam bir yoldur. Taşova ile 1970 de babamın tayiniyle kesişti yolumuz. İlkokul 5.sınıftım. Hatırladığım; yollar stabilize zor bir yolculukla ulaştığımızdı.
Taşova ortaokulu tek katlı eski bir bina idi.Yarım dönem orada eğitim aldık(1971). Bir çok eksiklikle birlikte öğretmen eksikliği de vardı. Şimdi anlıyorum ki babam, her zaman ki görev bilinciyle tüm eksiklikleri tespit ederek,olağan üstü çaba sarf ediyordu. Görevinin yan ısıra, boş geçen İngilizce derslerimize de giriyor olması bu hizmetlerden sadece biriydi.
Taşova Lisesinin açılışı bu dönemdedir(1972). Öğrenciye tören sahası açmak için işçilerle işçi tulumunu giyip bir an önce eski binanın enkazının kaldırılması da çalışıp akşam mide kanaması geçirecek kadar kendini yorduğu unutulmazlarım arasındadır…ki…hiç unutulmadı.!!! Vedası da bu yol da oldu…
Eğitimi ve sosyal yasamı öylesine önemsiyordu ki; Bütün çabası öğrenciye ve halka daha güvenli yer temin etmekti. Çünkü o dönemde saha yetersizliğinden bayram törenleri Yeşil ırmak kıyısında yapılıyordu.
Yazlık sinema olmazsa olmazımiz di.Her hafta halkın hınca hınç doldurduğu bir sinema izleme keyfi yaşanırdı. Öyleki yer bulamayanlar çevre ağaçlara çıkıp izleyecek kadar sanat değerliydi.
Avlularla çevrili evlerin,sıfatlarla ayrıştırılmayan sıcak komşuluk ilişkileri vardı.Tandır fırınların da toplanıp yapılan ekmek ve pişilerin tadı bir efsaneydi.
Gece yarıları eve döndüğü çaĺışmalarından biri de; Doğa harikası Borabay gölüydü (1971) turizme kazandırmıştı. Bungolovlar ve gazino o dönem de hizmete sunuldu.Eğitim kadar doğaya da çok önem veren değerlere sahipti.Doğayı bozmadan gölün çevresinde patika yollarla yürüyüş parkuru açtırdı. Birlikte benim de ilk doğa yürüyüşümü yaptığım en büyük zirvemdi… Kücük doğal oturma yerlerini görünce müthiş sevinir o yol hiç bitmeyecekmiş gibi gelirdi… Biz aslında çok şanslıydık.
Bize böylesi kültürel mirası sunan devlet anlayışına sahip değerlerimiz vardı.
Nepal’e şu an yapılmaya çalışılan turizm gezilerini aratmayacak doğallıkta, bize yıllar önce hizmete sunulan bu parkurları değerlendirmeyen bir vefasız anlayışa teslim olunması üzüntü vericiydi. Bir kaç yıl önce uğradığımız da doğanın kirletilmesi, gazino işletimi
Konaklama için yapılan Bungalovlar bizi hayal kırıklığına uğratsa da nasıl bıraktıksa aynı şekilde bulduğumuz nesneler yıllara yenik düşmüş bakımsızdı.! Buna rağmen bizi yine konuk etti…
Adımlarına adımlarımızın değdiği izleri sürmek bizim de görev bilincimiz oldu… olmaya da devam edecek.
Bu ülkenin geleceği için ilkeli çalışan/çalışmaya devam eden her emekçiye vefa örneği sunanlara bizimde vefamız sonsuzdur.
Sevgili Umut Pelitli’ye ve Ahmet Günaydın Bey’e bu günde önemsenen ve özlenen hizmet anlayışına saygıları ve AHDE VEFALARI için çok teşekkür ediyoruz.
ASUMAN ERÇİN
