Şurda, bağrımın ta ortasında, daima yanan ve hiç sönmeyen ateş var. Bir tütün tütüyor sönmeme kavline!
Her şeyin çaresi bulunur da ayrılığın ve ölümün çaresi yok. Belki göz yaşı çaredir.
Kocaman şehir. Neresinden, kiminden başlamalıyım diye düşündüm. Aklım ermedi. Bu kadar insan nerelidir? Nereden gelmiştir, ne yapar, ne eder, ne yer, ne içer? Bir telaş, bir koşturmaca; sabah yok, akşam yok. Mekan yok, zaman yok. İş, aş, çoluk çocuk, gezme, eğlenme derken günler geçip gidiyor; farkında bile olamadan ömür sermayesi tükeniyor.
Dün sabah bunları düşünürken sela verilmeye başlandı. Gayretli, hayretli, hararetli, mahzun, hazin bir makam tutturdu Hoca Efendi! Bekledim. “Velhamdülillahi Rabbilalemin” diyerek selayı bitirdi.
Bir kaç saniye sonra anons etti: Mahalle sakinlerinden falan vilayetin şu ilçesinden Bayram Efendi vefat etmiştir. Cenazesi Öğle namazını müteakip kılınacak Cenaze namazı sonrası Karacaahmet mezarlığında toprağa verilecektir. Allah rahmet eyleye!
Düşündüm… Hani sen falan ilin falan ilçesindendin ve bir de derneğiniz vardı. Derneğe uğramadan edemezdin. Her yaz memleketine gider, yazın üç beş ay orada ikamet ederdin. Memleket sevdalısıydın. Hani gidip yerleşecektin. Çocukları evlendirdikten sonra burada seni fazla bir bağlayan bir şey yoktu. Bir kaç yıl daha çalışıp sonra işi gücü bırakacaktın! Emekliydin. Çocukluğunun geçtiği yerleri gezip dolaşacaktın, hatıralarını yad edecektin!
Ama olmadı. Hak vaki oldu. Hayallerin bitti, tükendi. Çünkü ömür kısa olsa da, uzun olsa da birgün, ummadığın bir anda sayılı nefes tükeniveriyor. Elinde değil ki…
Bak, o çok sevdiğin memleketine bile nasip olmadın. Gurbette kaldı mezarın. Özlemlerinle, hayallerinle, umutlarınla, sevenlerinle bırakıp gittin yalan dünyayı!
Ah yalan dünya, vah yalan dünya!
Gurbetin acısını dindiremeden ölümün acısını bıraktın çocuklarına. Hayat böyle. Şu gurbet ellerde falan memleketin insanı olarak yaşamak güzel de… Ölünce gurbetin toprağında, bağrında yatmak zor; zor ve acı !.. Ah şu gurbet dedikleri, hasret kalıp derdini çektikleri de bu olsa gerek…
Selam muhabbet ve dua ile.
Enver Seyhan
