SELAM OLSUN BOĞALUYA
Hırçın bir yel eserdi Sakarat Dağının çatısından Engüles’e ve mis gibi bir kekik kokusu sarardı vadiyi bir baştan diğer başa.
Avuluktan aşağı dar vadilerden şırıl, şırıl akan Elekci deresi ve onun ters istikametinde gökle yerin nerdeyse birleştiği Cami depesi.
Ve az ileride Çal Babanın oğluyla koyun, koyuna yattığı mezarlığı.
Boğalu bizim oralarda hayat demekti ve ondan ayrı bir hayatın pekte bir anlamı yoktu.
Boğalu bizim oralarda yaşamın ta kendisiydi ve onsuz bir yaşam asla düşünülemezdi.
Boğalu bizim geçmişimiz, bugünümüz ve geleceğimiz demekti ve içtiğimiz su yediğimiz ekmekti.
Boğalu bizim için hürmet demekti, bu hürmet tek mezerin orda başlar ve asla bitmezdi.
Velhasılı kelam Boğalu bizim için gurbet demekti, gözümüzde tüten, içimizde kor olup yanan.
Boğalunun başı duman
Güne bakar, güne bakan
Hasret kokar buram, buram
Gurbettir payıma kalan
Asfalt olmuş eski cılgam
Gidem derim hayli zaman
Koymaz ekmek,geçim kavgam
Selam olsun sana yaylam
Yemyeşildir şimdi obam
Kaval çalar orda çoban
Koyun otlar kuzuyunan
Kekik kokar Cami tepem
Bir ah etsem duyar Mevlam
Bitse ömrüm, bitmez sevdan
Hakkı Biçer
19 Kasım 2023
Bahçeşehir/İstanbul
