Yılmaz SERGEN
Köylümüz kaderiyle baş başa bırakılmamalıdır. Tutacağı bir el, halinden
anlayacağı, derdine derman olacak bir kapısı olmalıdır.
Bin bir emekle, onca masrafla ekilen ürünlerin, hasat mevsiminde maliyetin
altında satılması; ya da elinde kalması, köylünün felaketidir.
Tarlaya tohum değil, umutlarını eker. Çocuklarının geleceğini, gelin olacak
kızının çeyizini, evindeki kuzine sobanın yakacağını, ocağında kaynayan
aşını eker.
Kar kış, ağustosun kavuran sıcağına bakmadan, gün doğumundan gün
batımına, toprağındaki ektikleriyle sırdaş olur. Dertlerini, borçlarını,
hayallerini, tarlasında sere serpe uzanan, gözü gibi baktığı ürünlerinin
kulağına fısıldar.
Öyle ihtimam gösterir ki yemeyip içmeyip, boğazından kestikleriyle, daha
iyi bir hasat için: Gübresini verir, suyunu verir, haftalarca çapasını yaparak,
alın terini, emeğini verir.
Hasat demek gelecek demektir. Hasat demek yaşam demektir.
Geleceğe değin, hesaplar, planlar, hülasa alışveriş her şey, ümitle
beklenen hasada bağlanmıştır.
Hasat ederinde satılamazsa, birde elinde kalırsa…
O ocak nasıl tüter?
Onca ihtiyaç, çoluk çocuğun masrafı, yapabildiyse BAĞKUR’U neyle öder.
Köylümüzün elinden tutulmalıdır. Ekip biçtiği ,alın teri para etmelidir.
Elinde hiçbir şekilde kalmamalıdır.
Her ilçemizde, İlimizde Tarım Müdürlükleri mevcuttur. Ekimden hasada
kadar daha iyinin üretimi için köylümüze yol haritasını çıkartıp,
aktivasyonunu artırarak yoldaş olmalıdır.
Tarım Kredi; sadece kredi, gübre edevat gibi veren değil köylünün ürünleri
alan bir mekanizmayla köylümüz için yeni bir çıkış yolu açabilir.
Tarım Kredi Kooperatifleri, köylünün ürünlerini sattıklarıyla takas ya da
nakdi olarak alıp, tüketiciye ulaştıracak bir pazarlama ağını oluşturabilir.
Tarımsal Kredi diğer sektörlere tanınan ayrıcalığın çok üstünde bir indirime
tabi tutulmalıdır. Hayat tarım olmadan, gıdasız devam etmez.
Belediyelerimiz köylünün elinden tutup, hasat ettiklerini, tüketiciye
ulaştıracak bir organizasyona ön ayak olabilir. Köylü pazarları, yöresel
ürünlerin satıldığı satış noktaları, elindeki ürünü ederinde alıp tüketiciye
aracısız ulaşım sağlanırsa; hem köylümüz kazanır hem de tüketici daha
kaliteli ve ucuza alımı sağlanmış olur.
Sosyal yardıma muhtaç vatandaşların iaşesi, köylünün elindeki ürünlerle
yapabilir.
Belkide en önemlisi, ilçe merkezinde köy muhtarları, her köyden bir, iki kişi
ve mahalli idareciler ve ilgili paydaş kuruluşlar ile STK’lardan teşkil edecek
bir Tarım Danışma Koordinasyon Kurulu oluşturup, her ay toplanarak
sorunlar ve çözüm önerileri gündeme alınabilir. Bu Koordinasyon Kurulunun
vasıtasıyla tarımsal sanayinin yolu, ekonomik, para eder endüstriyel
ürünlerin üretimi, oluşturulacak, kalifiye bir ekiple ihracatın yolu açılabilir.
İllerimizde, ilçelerimizde, köylerimizde ki kamu gücü köylünün daha fazla
ekonomik üretimi ve ürettiklerini köylüyü mutlu edecek rantabil bir fiyatla
satma adına değerlendirilmelidir.
Köylünün alın teri yerde, boynu bükük kalmamalı, onca emek ülke ekonomisine kazandırılmalıdır…
