Cafer Çakraz – Eğitimci
Köyde kış, beyaz bir örtü gibi her yeri kaplar. Kar, sessizce yağar, her şeyi örtbas eder. Soğuk hava, yüzleri kızartır, eller titrer. Ama köyde kış, aynı zamanda bir huzur, bir sakinliktir.
Köy fırınında, ekmekler pişer, sıcak çaylar demlenir. Ocak başında, aileler bir araya gelir, sohbet ederdi. Kış, köyde bir araya gelme, birlik olma zamanı idi.
Kış ayı aynı zamanda bir çalışma zamanıdır. Tarlalar karla kaplı, ama evlerde işler bitmez. Odun kesilir, su taşınır, hayvanlar bakılır. çalışma, mücadele zamanıdır.
Köyde kış, aynı zamanda bir şenlik, bir eğlence zamanıdır. Kış geceleri, köy bakkalında, köy odalarında toplanılır, sohbet edilirdi
Köyde kızak kaymak, çocukluğun masumiyetini, özgürlüğün tadını çıkardığımız en büyük heyecandı. Karla kaplı yol kenarında ortası buz tutturulan yollarda, rüzgarın yüzümüz acı acı çarpması ancak çocuksu gülüşlerin yankısında, zaman durur, kalplerimiz sevinçle dolar. Unutulmaz anılar, kalıcı mutluluk verirdi.
Kış ayında inekleri sulamak, doğayla iç içe bir sorumluluk, Çakırsu Köyü’nde buz tutmuş yollardan düşmemek için yavaş yavaş dikkatlice giderek hayvanların susuzluğunu gidermek, doğaya katılmanın huzuru, hayvanlara şefkat, bizlere bereket idi
Kış günü köy çeşmesinden su getirmek, belki de doğanın içinde bir nefes gibiydi elinde bakır (bakraç) ile karlar altında kalan yollardan geçip, su sırası (keşiği) bekleyen kadınlar, kızlar çeşmenin başında şırıl şırıl sesi kalbe verdiği huzur
Köyde kışın sıcak sobanın etrafında oturmak, zamanın durduğu, ruhun ısındığı bir an sobanın cızırtısı, sobanın üstündeki Ihlamur çayının kokusu, dinlenen hikayeler gülüşmelerin ezgisi sıcak soba, soğuk kış günlerinde bir sığınak, sevgi, saygı dolu sohbetlere tanıklık ederdi.
Ne var ki Köyde eski kış, bir daha eskisi gibi geri gelmeyecek hatıraları, içimde bir yerlerde saklı. Karın sesi, ekmeklerin tadı, sıcak çayın kokusu, köy içinde kızak kaymanın tadı… Hepsi, hatırımda, bizi biz yapan çocukluktan kalan hatıralar.
Yorum Ekle
