Yol güzelse yürüyorum
Müzik güzelse dinliyor, kitap güzelse okuyorum. Muhabbet sararsa konuşuyor,
ortam güzelse oturuyorum.
Minimalist yanıma sarılıp kimselere çarpmadan, kimseleri ezip geçmeden, köşeden yürümeyi seviyorum…
Doğrusuda bu. Çokça fazla da anlam yüklemiyorum dünyaya.
Benim için dünya; Yarısı şükür, yarısı sabır, birazı teselli, birazdı da kahır…
Kimseyi de bilmeden yargılamıyorum, herkesin derdi kendine ağır. Anlatmak ve anlaşılmak içinde fazla yormuyorum kendimi; insanların yarısı samimiyetsiz diğer yarısı size sağır. Ve unutmayın asla, ne kadar zorlarsanız zorlayın sonuçta her şey olacağına varıyor.
Benim özetim bu kadar.
Herkes kendi özetini benim kadar basitçe çıkarabilir mi ?
Kendinize ve çevrenize samimi iseniz çıkarabilirsiniz. Değilseniz zaten size değil bu yazdıklarım. Benim için sevdiklerinize verdiğiniz değer çokta önemli değil. Çünkü onları sevdiğimiz için zaten her şeyinizi verirsiniz. Önemli olan tanımadığınız bir garibe, fukaraya ne verdiğiniz benim için daha makbul. Tüm kötülüklere rağmen yüreğimden sıyırmam asla bu ince ahlakı.
Göründüğümden daha derinim bir insan olarak. Beraber kahve içip muhabbetini özlediğim insanlar var benimde. Bezen çay gibi yaşıyorum günlerimi..
Kâh açık, kâh demli
Bazen sade, bazen şekerli
Epey yorulmuş olmalıyım artık.
Neler gördü bu gözlerim? Neler duydu kulaklarım? Ve nelere “eyvallah” demek zorunda kaldım…
İçime attım, yıprandım, kimi zaman ağlamamak için, koydum çayı, açtım radyodan bir türkü…
Farketmeden gün batmış, gece olmuş, yıl bitmiş. Kendi kendimi avutmak zorunda kalmışım. Kelimeler yetersiz, zaman anlamsızmış meğer.
Ve bir gün herkes
Terkedilmiş bir eve benzeyecek…
Dışı harabe.. İçi hatıra dolu….
Hayat üzülmek için çok kısaymış anladım.
Samimi dostlara sevgi ve selamlarımla efendim
Naci Özkan
