Necdet Nabi CANİK
Doğa iyi insanların yanındadır; çünkü doğanın niyet okuyuculuğu gibi bir özelliği vardır.
Kelkit Vadisi’nin dostu, yayla eteklerindeki köylerden bir köy.. Memnun, rahat, sakin, huzurlu bir Anadolu köyü.
Yeşilin koynundayım, havam yerinde
Sarıyor hoş kokusu,sevdam derinde
Çam, meşe, gürgen, pelit, nice ağaçlar
O güzelim yaylanın, gür çehresinde
Güneş doğarken erken, ak toprağıma
Savururken gülüşünü, bahçe bağıma
O göğsümde büyüyen, umut bulutu
Gün ay yıl olur yağar, karşı dağıma
Böyle deyip, dile gelir yaylaları, mor bulutların memelerini emen dağları, çayırları, binbir renkli çiçekleri yurdumun.
Doğa bu, dile gelir ağıtlar yakar.Dile gelir yeşillenir insana,hayvana ve gökyüzüne.. Gelin gibi süslenir her mevsim de, bıkmaz bir sevda taşır ruhunda..Renklerden de en çok yeşili ve maviyi sever doğa.. Ekim’in Kasım’ın hatırını kırmaz sanatını sergileyip, Sonbahar olur, binbir renge bürünür .Onun için derler ya, sonbahar sanattır, diğerleri mevsim.
Yaylaları, bozkırı,engebeli arazileri gezerken konuşurum onlarla.Karşı köyü seyrederim uzaktan.Yaylanın eteğindeki bir kaç köyden en güzel görünenidir, bana öyle geliyor işte.. Garip köy derim buraya. Kırmızı kiremitleri birer taçtır köyümün üzerinde. Yeşille de pek uyumludur.
Bu manzara beni dinlendirir, sakinleştirir. Rüzgarı öyle eser ki serin serin, sanırsınız yüzünüzü okşar, anlatmak istediklerini söyler usuldan fısıldar.
Doğa dosttur, kardeştir.Toprak insan ile özdeştir..
Ne mutlu doğa ile dostluk kuranlara..
