Cafer Çakraz
Evet, Bir Kenan geçti dünyadan… Bizim neslin çoğu emmi diye anardı rahmetli Kenan’ı, insanları severdi, bir tanıdığını gördüğünde kendine özgü bir sevinci vardı ki, karşısındakine o sevinci hissettirirdi. Onu, 4 Şubat 2024 Pazar günü doğduğu köy Çakırsu’da onu sonsuzluğa uğurladık.
Fotoğraf çekinmeyi çok sever hemen poz verecek pozisyon alırdı, evin önünden geçerken cama vurur çayı göstererek “gel çay içek Cafer hocaaaa” diye seslenirdi içinden gelen lisanınca. Çoğu zaman davetine icap edemesek de “sağ ol Kenan, sağ ol afiyet olsun içeriz bir ara” diyerek gönlünü almaya çalışır yola devam ederdik. Kahvenin önünde insanlar ile birebir konuşmayı sever gönül almaya çalışırdı.
Son zamanlarda zaman zaman Taşova’da denk gelirdim, arkadaşlarla okuldan eve dönerken çoğu zaman Taşova meydanda bulunan çay ocağında otururken görürdüm. Hemen seslenirdi yine “Cafer hocaaaa gel çay içeeeek” öğretmen arkadaşlara siz gidin deyip onlardan ayrılarak davete icap edip bir kaç defa oturduk. hal hatır sorduğumda, hep “iyiyim” derdi, çay içip ayrılırken, ”bir isteğin var mı derdim” sağol sağol hiç bir isteğim yok” derdi, mutlu olurdu tanıdığını görmekten. öyle saf, öyle masum, öyle sempatikti… Mücadele ettiği hastalığı, fiziksel görünüşün getirdiği sıkıntıyı bizler hissederdik ama kendisi barışıktı dünya ile, veya bizler mi öyle hissederdik, veya bizlere mi öyle hissettirdi. Abisi Kemal abi zaman zaman Ankara’ya hastaneye götürürdü. Yoğun bakımlarda geçen geceler, gündüzler yakınları ve çeken bilir, bizde şahit olarak gördük… Bir Kenan geçti bu dünyadan saflığı, masumluğu, sıcak kanlılığı ve samimiyeti ve çektiği rahatsızlığı ile göçüp gitti.
Cenab-ı Allah çektiklerini kefaret edip ebedi hayatını mamur eylesin. Ruhun şad, mekanın cennet olsun bizim neslin altın kalpli emmisi, bizler hakkımızı helal ediyoruz, İnşallah sen de bizlere hakkını helal edersin…
