Ben Taşovalıyım… Özüm de, sözüm de Taşovalı.
Bu topraklarda doğdum, bu toprağın suyunu içtim, ekmeğini yedim. Şehir şehir dolaştım ama ne zaman adımı sorsalar, gururla “Taşovalıyım” dedim. Çünkü benim kalbim, o dağların arasında kaldı. Çünkü Taşova, sadece bir yer değil… Bir özlemin, bir umudun, bir geçmişin adıdır.
Bugün memleketim sessiz… Toprağımızda bereket kalmadı, gençlerimiz bir bir gidiyor. Dışarda olan hasretle memleketini özlüyor, içeride olan ayakta kalmaya çalışıyor. Herkes bir mücadelede, ama yalnız. Organize sanayi bizim için sadece bir fabrika değil, bir nefes, bir umut, bir dönüş bileti…
Ama korkular büyümüş… Kimse ses çıkarmıyor, “yanlış anlaşılırım” diyor. Kardeşim, yanlış olan susmak! Yanlış olan, bu güzel memleketin göz göre göre çürümesine razı olmaktır.
Ben İstanbul’daki köprüden geçmem belki ama Taşova’daki dürümcünün kazanması beni mutlu eder. Çünkü o kazanç, bizim köydeki çocuğa okul çantası olur. Çünkü OSB demek, gidenin geri dönmesi demek… Göçün durması, ocakların sönmemesi demek.
Ne sağ, ne sol… Ne parti, ne görüş… Bu mesele memleket meselesidir. Bu mesele Taşova’nın kaderini birlikte yazma meselesidir.
Gelin, susmayalım. Birlik olalım. Toprağımıza sahip çıkalım. Organize sanayi gelsin, çocuklarımızın gözleri yarına umutla baksın.
Bugün birlik olma günü…
Bugün Taşova’ya sahip çıkma günü
Eskiden Taşovalı her şeyine sahip çıkardı.
Amasya’nın en delikanlı, en yürekli, en asi ilçesiydi Taşova…
Haksızlığa boyun eğmez, memleketi için taşın altına elini değil, gövdesini koyardı.
Ama şimdi ne oldu bize?
Kendi memleketimize bile sahip çıkamaz hale geldik.
Korkar olduk, susar olduk, “yanlış anlaşılır” diye geri çekilir olduk.
Oysa Taşova eski Taşova değil belki ama içimizdeki sevda hâlâ aynı.
Toprağın üstü kadar, altı da sessiz artık.
Bu sessizliği bozmadan, bu gidişe dur demeden, yarın çok geç olacak.
Gelin, eski Taşovalı gibi dimdik duralım.
Yine bir olalım, birlik olalım.
Taşova’mıza sahip çıkalım!
ADEM BAHADIR ÜNSAL
Yorum Ekle
